Mijne heren,
Trouw deel ik steeds een 50-tal folders uit die u mij voor elke nieuwe expositie toestuurt. Voor de expositie "Onorthodox. Een andere kijk op ikonen." ga ik dat echter niet doen.
Een vriend van mij, de beeldend kunstenaar Fons Heijnsbroek, wilde eens zijn abstracte gouaches ikonen gaan noemen, omdat het op de expositieplek van een confessioneel cursuscentrum (i.c. Ignatiushuis) beter zou staan.
U noemt op de folder het werk van Broszat ook ikonen. Van Broszat verbaast het me niks, hij lift mee met het prestige die iconen, als een sterk merk, in de wereld hebben. Het gebeurt geregeld, zie mijn vriend de kunstenaar.
Van het museum verwacht ik de grootste zorgvuldigheid in e n kennis van de complicaties van het gebruik van het woord ikoon... Want wat gaat er door voor icoon? Wat zouden de oosters-orthodoxe christenen als icoon beschouwen? Een afbeelding die ze bv. in de kerk kunnen vereren met een kus of een kaarsje o.i.d. Wat beschouwen de kunsthistorici en de woordenboeken als icoon? Een afbeelding uit het traditionele schilderingenarsenaal van de schildersboeken van de orthodoxe kerk. In de verste verte komt Broszats werk niet in aanmerking!
Broszat pleegt roofbouw op het woord ikoon. Is hebzucht zoals van talrijke andere schilders. Uw museum is er in gelopen.
met vriendelijke groet,
Jan Verdonk
Kopie naar het ikonenbulletin Eikonikon
Plaatsing op mijn blog iconenschool.blogspot.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)