Rampzalige deelname aan Kunstfactor Live! Lab

.
(Kunstfactor is het overkoepelend orgaan van organisaties voor amateurkunsteducatie)

Jan Verdonk
i.o.v. Het Iconenatelier
Eerste Leliedwarsstraat 32
1015 TA Amsterdam
janverd@xs4all.nl

Amsterdam, 7 oktober 2010

Geacht bestuur van Kunstfactor,
Wij zijn een schildergroep die ontstaan is uit de iconenschool van Jan Verdonk. Wij zijn een jaar geleden bij elkaar gekomen als groep, om onze iconen te verkopen en op bestelling te schilderen. Onze eerste expositie was in december en januari jongstleden in Galerie Kobalt in Culemborg en succesvol. We maken in alle bescheidenheid prachtige iconen in de Griekse stijl, die weinigen in Nederland overtreffen.
Wij zijn ernstig teleurgesteld over de achteloze manier, waarop de door ons afgestane iconen zijn geëxposeerd op Kunstfactor Live! Lab.

Een van de schilders, Willy de Breij, schreef: “Ik vond het pure droevenis.”
Nelia Langeveld was verbijsterd en geshockeerd. “De manier waarop de iconen waren opgehangen was erg onzorgvuldig en icoon onwaardig.”

Ik zal het uitleggen.
1) Onze bijdrage aan de expositie bevond zich achter het podium. Op het podium was, toen ik op zaterdag rond 13.30 uur aankwam, De Chinese Opera bezig. En zodoende moest je een kwartier wachten. Anderen zullen bij landurige podiumacts langer hebben moeten wachten, als je tenminste tijdens changementen over het podium mocht en durfde.



Op bijgaande foto zie je een lichtbak linksboven en daarvóór en achter het paaltje moest je langs .
Het podium van de Duif was vrijdag en zaterdag volgeprogrammeerd, dus ik ben benieuwd hoe het anderen is vergaan. Ik vrees het ergste.

2) Ik heb in de vragenlijst aangegeven hoe je iconen hoort op te hangen. Er is geen enkele rekening mee gehouden. Toen ik binnenkwam vond ik de presentatie dus respectloos voor iconen. Hier zijn mijn opmerkingen voor de vragenlijst:
"Graag de Christusiconen op de hoogste plek hangen. Verder hangt geen van de andere heiligen met zijn rug naar Christus en Maria."

3) De iconen zijn amateuristisch en zonder gevoel voor ooghoogte opgehangen. Let wel, de meeste iconen zijn 25 cm. hoog en 19 cm. breed. Er staat vaak een scène op als de Intocht in Jeruzalem of de Opwekking van Lazarus. Het zijn miniaturen te noemen. Moet je de laagste in een rij dan op 1.95 m. ophangen? Ik ben zelf 1.82 m. en ik moest mijn nek uitrekken om de laagste althans te bekijken. Op de foto staat degene die ze heeft opgehangen afgebeeld, zelf ook niet erg lang, en schuin boven hangen de iconen.



4) Het tekstbordje met algemene informatie was afwezig toen ik kwam. Het was van de muur gevallen en achter de verwarming terecht gekomen. Het plakte niet meer op de muur. In arren moede heb ik het op de verwarming gezet.



Opvallend is, dat onze schildersgroep Iconenatelier Verdonk heet, wat niet juist is. Zo staat het ook op de website van Kunstfactor. De naam is: Het Iconenatelier.

5) Op zaterdag om 13.45 uur, toen de expositie al 2 dagen liep en nog een halve dag te gaan had, ontbraken de naambordjes bij de iconen. Geen naam van icoon, geen naam van een schilder te bekennen. “En ze zijn er wel!” sprak producent Joanne Heidinga. Grote nalatigheid dus.
Ingrid Smit meende dat ik met David Tonnaer gesproken en deelname toegezegd had (niet waar).

Hoeveel werk is gedaan om het Kunstfactor naar believen te maken! Marie-Louise reisde uit Rotterdam naar Utrecht om haar icoon af te geven. Frances de Waal stuurde iemand uit Ede. Jan Verdonk verzamelde ze, verpakte ze, vulde vragenlijsten in, kreeg de koerier aan de deur. Stuurde Excelbladen in.

Willy de Breij: “Het lijkt mij, dat we daar nooit meer aan mee moeten willen doen.”
De hele groep staat achter Willys mening. Velen reageerden ontzet. Geacht bestuur, wij laten het hierbij. Jan Verdonk zet deze brief op zijn blog: www.iconenschool.blogspot.com onder de titel: Rampzalig Kunstfactor Live!.
Zodat iedereen er getuige van kan zijn.

Was getekend: Jan Verdonk
i.o.v. Het Iconenatelier